18.05
1 T: RÓŻNE WYMIARY SAMOTNOŚCI [na przykładzie: „Dzika droga” (Wild) z 2014 roku w reżyserii Jean-Marca Vallée, „Między słowami” (Lost in Translation) z 2003 roku w reżyserii Sofii Coppoli oraz „Ona” (Her) z 2013 roku, reżyser Spike Jonze)]
P. Dominika skoncentrowała się na „Dzikiej drodze” (omawiała samotność w kontekście odcięcia się od przeszłości, jako wybór własnej tożsamości,
odróżniła na początku samotność od osamotnienia), p. Paula skoncentrowała się na filmie „Her” (samotność w tłumie i w skomputeryzowanym świecie; bohater filmu pracuje w starym medium, ma zanikającą umiejętność pisania listów, ale nie jest odporny na zagrożenie nowych technologii i uwiedzenie przez sztuczną inteligencję, skąd pochodzi jego wirtualna kochanka), p. Martyna odniosła się p.w. do „Między słowami” (samotność w języku, który nie oddaje subtelności rozumienia i odczuwania rzeczywistości, samotność w obcej kulturze, która jest metaforą samotności w gronie najbliższych: mąż bohaterki; film pokazuje, że tym, co najbardziej cenne w samotności, co możemy innym dać, to spędzony z kimś czas, gdy zaczynamy rozumieć to, co ponad słowami), bardzo polecam dwa inne filmy o Japonii i o samotności
Hanamiten oceniłam na 10!
i
Bojaźń i drżenie książka lepsza (Nothomb Amelie), tłumaczona na polski jako „Z pokorą i uniżeniem”: do przeczytania w jeden dzień, ale zostaje na długo.
2 T: UZALEŻNIENIE
Druga grupa. p. Julia, Agata, Magdalena i p. Kuba, przedstawiła temat uzależnienia („Żółty szalik”, „Zabawa zabawa”).
Pojawiło się w tle kilka ważnych teorii, polecam uwadze zwłaszcza teorię Alfreda Adlera, która pomaga lepiej zrozumieć nie tylko temat uzależnień jako „dodawania sobie mocy”:
p. Julia zrobiła dobry wstęp, zaznaczając, że oba filmy mają otwarte zakończenia, pozostawiając temat do przemyślenia (m.in. pod kątem wartości), p. Magdalena skupiła nas na koncepcji „sztucznego raju” Schopenhauera, która jest coraz bardziej aktualna w naszych czasach, koncepcja nie-miejsca (heterotopii) też jest kompatybilna z tym pojęciem (podkreśliła status bohaterów filmowych – to nie są osoby z marginesu lecz często na wysokich stanowiskach)
p. Agata odniosła się do Freudowskiego „wyparcia” (jedną tylko mam uwagę do tego co powiedziała: „niepowodzenia w procesie wyparcia powoduje cierpienie”, co mogłoby sugerować, że wyparcie (udane) jest OK, wyparcie jest zawsze nie-OK, i aby pozbyć się nerwicy (w tym uzależnienia) trzeba dopuścić treści nieświadome do świadomości), p. Kuba zakończył umieszczeniem uzależnionego w kulturze jako systemie aksjonormatywnym, który wyznacza mu często miejsce nie pozwalające wyrwać się np. nałogu (piętnuje lub pomaga szukać winnego na zewnątrz), ucieczka może być symboliczna (symboliczność żółtego szalika)
Na przyszłośc polecam Państwa uwadze jeszcze jeden film (jako rewers do „Żółtego szalika”):
TYLKO STRACH
Grupa na następne zajęcia to p. Mikołaj, panie Sandra i MartynaTemat to „Brutalne uświadomienie” z naciskiem na uświadomienie do zła; filmy „Mechaniczna pomarańcza”, „Siedem” i może jeszcze jeden.