z sylabusa:
Humanistyka dzisiaj ulega coraz większemu rozmyciu, zwłaszcza w kontekście kryzysu Uniwersytetu. Nie wiadomo w jaki sposób jej „nauczać”, i nie tylko chodzi o to kto ma to robić (jakiego rodzaju naukowcy, badacze, nauczyciele?), ale też jakie tematy warte są podjęcia i w jaki sposób to robić.
Humanistyka została dziś wyparta przez różnego rodzaju terapie, mentoring, coaching, które rzadko biorą pod uwagę konflikt interesów, z jakim możemy zetknąć się po zmianie życia i priorytetów. Wynika to z dominacji w kulturze współczesnej standardów przedmiotowych (K. Obuchowski), a z drugiej strony – resentymentu (M. Scheler). Humanistyka kiedyś rozwiązywała przede wszystkim dominujące w społeczeństwie problemy i konflikty związane ze standardami podmiotowymi. Druga płaszczyzna, która spycha humanistykę z pola zainteresowań to scjentyzm i technokracja.
Literatura:
Boudon R., Efekt odwrócenia,
Carr N. (2013), Płytki umysł. Jak internet wpływa na nasz mózg,
Cialdini R. (2018), Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka,
Doda-Wyszyńska A. (2020), BRAK KANONU I RESENTYMENT WSPÓŁCZESNEGO HUMANISTY w: „Człowiek i Społeczeństwo” XLIX
Foucault M. (2014), Bezpieczeństwo, terytorium, populacja,
Hayek F.A. (2012), Intelektualiści a socjalizm,
Ilnicki R. (2020), ŚWIAT BEZ DYDAKTYKI, PRACOWNICY NAUKOWI JAKO PUBLIKACJE, STUDENCI JAKO EFEKTY KSZTAŁCENIA w: „Człowiek i Społeczeństwo” XLIX
Luhmann N. (2007), Systemy społeczne,
Luhmann N. (2009), Realność mediów masowych,
Ranciere J. (2008), Nienawiść do demokracji,
Readings B. (2017), Uniwersytet w ruinie,
Scheler M. (dowolne wydanie), Resentyment a moralność,
Literaturę będziemy uzupełniać na bieżąco.
Metody i kryteria oceniania:
bardzo dobry – dobry (5.0 – 4.0): student uczestniczy aktywnie w zajęciach, analizuje wybrany przez siebie temat, przygotowuje bardzo dobrze (wyróżniającą się na tle pozostałych) sproblematyzowaną prezentację tekstu stanowiącego wstęp do intrygującej dyskusji, stanowiącą istotny komentarz do ćwiczeń,
dostateczny (dst; 3,0): niewystarczające uczestnictwo w zajęciach, prezentacja tekstu zostaje odnotowana lecz nie stanowi znaczącego komentarza do ćwiczeń,
niedostateczny (ndst; 2,0): niewystarczające uczestnictwo w zajęciach, brak prezentacji tekstu.
Cele kształcenia:
Celem kształcenia jest wypracowanie nowego modelu (lub etosu) humanisty (nie tylko kulturoznawcy), zarówno po stronie uczącego jak i nauczanego. Jest to oczywiście cel dalekosiężny, dotyczący całego systemu edukacji, więc na zajęciach pracujemy głównie nad tekstami dotyczącymi języka komunikacji i problemów humanistyki, zwłaszcza dylematów upolitycznionego coraz bardziej i zmediatyzowanego nauczania (dydaktyka).