Na 3 kwietnia proponuję posłuchać o Heglu:
dialektyka Pana-niewolnika (albo raczej chłopa)
i sobie może w wolnej chwili obejrzeć „Skazani na Shawshank” (1994)
27 III
Historiozofia Hegla
+ Schelling i Fichte
Warto zainteresować się terminem „Ukąszenie Heglowskie”, bo to takie nasze polskie określenie. Zupełnie nie zgadzam się z panią poniżej, ale to ważny głos, bo pani wie o czym mówi:
Ukąszenie heglowskie
Ważne na wykładzie PR było zestawienie Hegla (twórcy historiozofii) z G. Vico (twórcą historii jako nauki) – to nazwisko powinno Państwu być znane. Ja je dokładam do swojej MAPY, którą zaczniemy robić na następnych zajęciach.
20 III
CD Kant i idealizm transcendentalny
tekst dla chętnych, sam Kant i zdania syntetyczne a priori:
„Prolegomena” O swoistym charakterze wszelkiego poznania metafizycznego:
11HFProlegomena Kant
tekst zalecany ten sam co dziś, Deleuze’a poniżej.
Piszemy za tydzień odpowiedzi na następujące pytania:
Czy można oddzielić wyobrażenia przestrzeni od wyobrażeń czasu?
Czy intelekt poprzedza wyobraźnię czy na odwrót?
Co było przed przyczyną?
tekst na za tydzień: Deleuze o Kancie
i fakultatywnie do posłuchania:
Kant – Fichte
13 III
Oświecenie angielskie (a właściwie szkockie) i niemieckie
T na konwersatorium: Gadanie a działanie.
w kolumnie obok praca pisemna z dziś
Na wykładzie PR mówił o różnicy między Oświeceniem anglosaskim a niemieckim. Pierwsze było skoncentrowane na normach i krytyce kategorii PRZYCZYNOWOŚCI. Hume podkreślał niemożność wywiedzenia norm (moralnych) z prawidłowości rozumowania. Raczej nawyki tworzą normy niż „obiektywna” myśl. Idee to impresje, bardziej zależą od uczuć niż pojęć. Oświecenie próbowało poradzić sobie z dominującym SCEPTYCYZMEM. Uczucia rozkładają mit rozumu. Konwencje z kolei (oparte na normach) się zużywają.
Kant sam swoją filozofię nazywa przewrotem Kopernikańskim w nauce. Porządkuje kategorie jako formy orzekania o świecie. W załączonej tabeli (o której będziemy mówić na zajęciach) właściwie znajduje się cały zapis tego uporządkowania. Dlaczego takie ujęcie naszego rozumu, intelektu i zmysłów spowodowało aż tak duży przewrót.
tekst na za tydzień (o gilotynie Hume’a) tu:
Hume i moralność
fakultatywnie fragment z L. Kołakowskiego „Obecność mitu”: Hume’owski problem prawomocności wiedzy, rozumienie logiki jako wtórnej w stosunku do dość płynnego i nacechowanego indywidualnie, uczuciowo, języka :
Mit w logice
06 III
Różnica między Oświeceniem angielskim (Hume) i francuskim (Monteskiusz, Rousseau).
We francuskim Oświeceniu najmocniej wybrzmiewa walka z monarchią, która robi się coraz bardziej scentralizowana, a więc idea władzy sprawiedliwej jest tu dominująca. Jak powinno funkcjonować prawo, żeby nie zniszczyć „dobrego dzikusa” Rousseau:-)
T na konwers: Czym jest pytanie filozoficzne?
Dlaczego zadając pytanie filozoficzne możemy zobaczyć rzeczywiście jakiś problem, a nawet go rozwiązać, ale myślenie zawsze może sprowadzić nas na manowce, np. rozmnożyć problem (jak np. rewolucja francuska oparta na interesujących filozoficznych ideach, np. władzy sprawiedliwej, która – jak każda rewolucja – kończy się destrukcją społeczeństwa).
Tekst na 6 marca:
czas i myślenie Deleuze
fakultatywnie tekst mój o kanonie i resentymencie:
Po co KANON?
i tekst prof PR o głupocie i dialogu:
Rotengruber
27 II
Czas – wzniosłość – myślenie
Na wykładzie PR skupił się na trzech punktach (pojęciach) ważnych dla filozofii antycznej: ARCHE, FATUM i ARETE. Dotyczą one trzech dziedzin Heglowskiego Ducha Absolutnego: filozofii (pierwsza zasada), sztuki (katharsis uwalniające od przeznaczenia, ślepego losu) i religii (cnota – wola).
Wszystkie kwestie filozoficzne ocierają się o PARADOKS, czyli nie tylko prowadzą do sprzeczności, ale zaskakują.
Jeżeli nie chcemy dać się zaskoczyć, skazujemy się na bezmyślność.
Dziękuję za pytania. Postaramy się podjąć je na zajęciach w taki sposób, żeby zbudować dla nich (przynajmniej dla niektórych) wspólną przestrzeń myślową i żeby dać się nimi zaskoczyć.
